پایان نسل ستم

بزرگ شده ام تا نام قرص هایت را بخوانم، تا بار هرم برعکس رشد جمعیتت را بر دوش بکشم

که تنها و تنها ثمره ات همین ژن های کج و معوج بود

همین نمیدانم از کدام نسل بودنم

همین بزرگ شده از تو یا نسل پرورش یافته ی تو

تربیت شده یا بیتربیت شده از اموزه های تو ،نسل پدرانه من

و از همین جای داستان میرنجم که مثل گیاهی روییده در ملکی هزار صاحب ،یکی علف هرزم میخواندم و یکی گیاه داروویی ،یکروز دم کرده ام محبوب میشود و یکروز سبزو تازه ام و روزی دیگر با سیل افت کش ها از ریشه خشکاندنم مصلحت .

رنجشم از اینجای داستان است که تو خودت هم ندانستی کجا این داستانی ،در کدام تراز و تیره ای دنباله کدام رگ و ریشه ای

شعر های میخوانی که نمیدانی شاعرش کیست و شاعر هایی را میشناسی و دریغ دو بیت کاملشان

رک و راست هیچ نوشته ی بیش از پنجاه شصت صفحه نخوانده ای ولی انتظار فیلسوف خواندت را داری

و این تنها بر ما اخرین نسل نگاه دارنده احترام در برابر تمام ستم های نادیده از تو ایم .